برقراری ارتباط از طریق سیم آتش

با سلام .

امروزه یکی از مهمترین مسائلی که در دنیای رایانه به آن پرداخته می شود مساله برقراری ارتباط رایانه ها با رایانه های دیگر و یا دستگاه های جانبی است.
این کار با توجه به نوع ارتباط و نیازهای موجود به طرق مختلف امکان پذیر شده است که هر یک دارای خصوصیت و ویژگی های خود است. هم اکنون دستگاه های بسیاری را می شناسیم که از طریق درگاه USB به رایانه متصل می شوند و تعدادی دیگر از طریق امواج رادیویی و الکترومغناطیس با رایانه ارتباط برقرار می کنند.

Firewire چیست؟
Firewire یا i-Link که به IEEE 1394 نیز معروف است ، یک استاندارد واسط برای گذرگاه سریال در رایانه های شخصی است که امکان برقراری ارتباطات صوتی و تصویری دیجیتال را فراهم می سازد.
Firewire در بسیاری از موارد جایگزین SCSI شده است و این به دلیل کمتر بودن هزینه پیاده سازی و همچنین سادگی پیاده سازی سیستم های کابلی بوده است.
از سال 1995 تقریبا تمام دوربین های دیجیتال مدرن از این اتصال پشتیبانی می کنند. بسیاری از رایانه ها از قبیل Macintosh که به منظور امور خانگی و حرفه ای صوتی و تصویری طراحی شده اند به طور پیش فرض و پیش ساخته درگاههای Firewire دارند. Firewire همچنین سالها یک ویژگی جالب توجه ipod های شرکت Apple بوده است که به منظور دریافت اطلاعات در چند ثانیه و همچنین شارژ مجدد باتری به طور همزمان و تنها با یک کابل استفاده می شد. از این گذرگاه معمولا برای اتصال دوربین های ویدئویی دیجیتال و دستگاه ها و رسانه های ذخیره سازی اطلاعات استفاده می شود.
اما استفاده دیگر آن در سیستم های ویدئویی real time یا زنده مثل سیستم های نظارت و کنترل و همچنین سیستم های حرفه ای صوتی است.
Firewire در بعضی موارد به جای گذرگاه معمولی USBاستفاده می شود. دلیل این امر هم سرعت موثر بالاتر است و هم این که Firewire به رایانه میزبان نیازی ندارد.
Firewire تمامی قابلیت های SCSI را فراهم می سازد و در مقایسه با USB2.0 پرسرعت ، از سرعت بالاتر تبادل اطلاعات پشتیبانی می کند ؛ خصوصیتی که برای همه افراد بخصوص ویرایشگرهای صوتی و تصویری از اهمیت بالایی برخوردار است.
Firewire قادر است تا 63 دستگاه جانبی را به طور خطی به هم متصل نماید. تنها محدودیت این اتصالات هم غیر چرخشی بودن ساختار شبکه است. یعنی همانطور که گفته شد به صورت خطی و نه به صورت حلقوی به هم متصل می شوند. بنابراین امکان ارتباط دو به دو نیز بین دستگاه ها فراهم می آید.
به عنوان مثال یک چاپگر و یک اسکنر می توانند به طور مستقیم با هم ارتباط برقرار کنند. بدون این که نیازی به حافظه سیستم و یا CPU داشته باشند. Firewire همچنین از وجود چند میزبان در هر گذرگاه نیز پشتیبانی می کند.
USB برای فراهم آوردن این امکانات و قابلیت ها به تراشه مخصوص نیاز دارد. بنابراین کابل آن ، مخصوص و گران قیمت خواهد بود. در حالی که Firewire تنها به یک کابل با تعداد سوزنهای مشخص در هر دو سر کابل (معمولا 6تا) نیاز دارد که برای پشتیبانی از Plug and Play و hot Swapping طراحی شده است. این دو عبارت به این مفهوم اند که در صورت نیاز به قطع ارتباط یک دستگاه با دستگاه های دیگر و یا جایگزینی یکی با دیگری نیازی به قطع منبع تغذیه نیست و در حال روشن بودن دستگاهها نیز این اعمال امکان پذیرند و صدمه ای به هیچ یک وارد نخواهد آمد. Firewire 400 قادر به تبادل اطلاعات بین دستگاه ها با سرعت 100 ، 200 و 400 مگابیت در ثانیه است که البته مقدار واقعی آنها 98.304 ، 196.608 و 393.216 مگابیت در ثانیه است.
اگر چه USB2 ادعای فراهم کردن سرعت بالاتری را دارد (480مگابیت در ثانیه) اما در عمل Firewire به دلیل ارتباط مستقیم دستگاه ها و معماری یک به یک آنها سریعتر خواهد بود. البته طول هر کابل نباید از 4.5 متر بیشتر شود.
Firewire 800 نیز امکان ارسال اطلاعات با سرعت 786.432 مگابیت در ثانیه را فراهم می کند. IEEE 1394b از اتصالات نوری تا طول 100 متر و سرعت تبادل اطلاعات تا 3.2 گیگابیت در ثانیه را پشتیبانی می کند که در نوع خود فوق العاده است.

تا بعد ... در پناه حق

HTML --> بخش ۱

با سلام .

 

تاریخچه
در سال 1992 در دانشگاه مینه سوتا سیستمی به نام web به وجود آمد که دارای دو ویژگی خاص بود.
1.
Graphic, Multi Media
2.
Hyper Text (فقط کلیک کردن و در سایت حرکت کردن )
صفحات این سیستم توسط برنامه ای به نام
HTML ساخته شد.
همچنین برای رد و بدل کردن اطلاعات:


(HTTP ( Hyper Text Transfer Protocol
HTML Web page


HTML یک text عادی و در حقیقت زبانی برای مارک کردن فایلهای text به یکدیگر می باشد که آن را با TAG مشخص کرده و به صورت < tag name > می نویسند.

فرمت کلی یک فایل
HTML:
یک فایل
HTML از دو بخش Body و Head ،تشکیل می شود. شکل ساده یک فایل HTML به صورت زیر است.



< HTML >
< HEAD >
< TITLE > This is the title< /TITLE >
< HEAD/ >

This is the body
< BODY/ >
< HTML/ >


نمایش صفحه ای که دارای
HTML بالاست...
همان طور که می بینید، در بالای صفحه حاصل،متن نوشته شده در قسمت
Title و در بدنه اصلی صفحه متن ما نوشته شده است.

تگ
HEAD
در برچسب
HEAD از برچسب به نامهای TITLE و BASE و META استفاده می شود.



< HEAD >
< TITLE > < /TITLE >
< META > < /META >
< BASE >
< HEAD/ >


TITLE:
برای تعیین لقب صفحه (چیزی که در قسمت
Status Bar دیده می شود
META:
1- برای تعیین نام و منبعی که برنامه توسط آن نوشته شده.
2- بهنگام کردن صفحات
web توسط این برچسب انجام می شود.
3- انتقال به یک صفحه دیگر
web در زمان معیین.
مثال برای حالت اول: در این حالت برای وارد کردن آدرس
web خودمان به موتورهای جستجو در web (مثل yahoo و google و ...) از META استفاده می کنیم:



< META name="keyword"{
اجباری} content="Hedayat, students,zahiri,yaghoubi,schoolnet") >
< META name="description"{
اجباری} content="This is Hedayat high school" >


مثال برای حالت دوم و سوم:



< META name="vali "{
دلخواه} http_equiv="refresh" content="زمان بر حسب ثانیه" >


با این برچسب صفحه
web بعد از 1 دقیقه بهنگام (refresh) خواهد شد.
در مثال بالا اگر در قسمت
content به صورت زیر عمل کنیم صفحه web بعد از 60 ثانیه به http://www.schoolnet.ir خواهد رفت:



Content="60; URL= http://www.schoolnet.ir"


BASE:
برای مشخص کردن مبدا آدرس دهی از صفحات
web می باشد.



< BASE href="
آدرس" >
< BASE href="http://www.schoolnet.ir/~zahiri/index.htm" >


نکته مهم: در برنامه نویسی
HTML برچسب ها به دو صورت با پایان و بی پایان نوشته می شوند.
1.<
TAG >…………………………………< /TAG > با پایان
2.<
TAG > بی پایان


تگ
BODY
قسمت دوم یک فایل
HTML را Body تشکیل می دهد که دارای Attributeهای زیر می باشد.

<
BODY bgcolor = “رنگ پس زمینه صفحه”
background = “آدرس عکسی که به عنوان پس زمینه در صفحه وب قرار می گیرد. “
topmargin = “یک فضای خالی بالای صفحه بر حسب پیکسل ایجاد ما کند”
leftmargin = “یک فضای خالی سمت چپ صفحه بر حسب پیکسل ایجاد ما کند”
text ="color” رنگ متن را مشخص می کند
link = “color



alink = “color” ( active link)
vlink = “color” ( visited link) >


نکته مهم: در برنامه
HTML و در نوشتن تگها بزرگ و یا کوچک نوشتن حروف هیچ تاثیری ندارد.

 

آشنایی با برخی تگها
Font:
با این برچسب می توانیم مشخصات متن را به دلخواه خود درآوریم و فرمت کلی آن به صورت زیر است.

<
FONT> ........< /FONT >
این تگ دارای
Attributeهای زیر می باشد:
1.
color: رنگ متن
2.
size: اندازه متن
3.
face: نوع متن
مثال: می خواهیم کلمه
Schoolnet را با فونت نازنین و با اندازه normal و رنگ آبی بنویسیم.
<
HTML >
<
HEAD >
< /
HEAD >

<
FONT size = "3" color ="blu e" > Schoolnet < /FONT >
< /
BODY >
< /
HTML >
نمایش صفحه ای که دارای
HTML بالاست...
همانطور که می بینید متن ما به رنگ آبی درآمده و اندازه آن نیز 3 شده است.

نکته: اگر بخواهیم اندازه را نسبی مشخص کنیم یعنی نسبت به آنچه که قبلا بوده به صورت زیر عمل می کنیم:
Size = +2
BOLD:
اول و آخر متن مورد نظر قرار گرفته و آنرا
Bold می کند.
<
B > text … < /B >
ITALIC:
اول و آخر متن مورد نظر قرار گرفته و آنرا
Italic می کند.
<
I > text … < /I >
UNDERLINE:
اول و آخر متن مورد نظر قرار گرفته و آنرا
Underline می کند.
<
U > text … < /U >
ANCHOR:
در
HTML بوسیله تگ < a > … < /a > می توانیم یک متن یا عکس را به صفحه ای دیگر پیوند دهیم (Hyper link).مهمترین Attribute در این تگ، href می باشد.
فرمت کلی این تگ به صورت زیر است.
<
a href = “ URL” > text /image < /a >
مثال: در جمله
click here to go to zahiri home page کلمه zahiri را به آدرس index .html لینک کنیم:
<
BODY >
<
p >
click here to go to
<
a href = "http: //www.schoolnet.ir" > schoolnet < /a >
home page
< /
p >
< /
BODY >

نمایش صفحه ای که دارای
HTML بالاست...
همانطور که می بینید کلمه مورد نظر به آدرسی که می خواهیم ، لینک شده است
تگهایی که به وسیله آنها متن را فرم بندی می کنیم:
PARAGRAPH

… < /P >: در این تگ همه موضوعات آن در یک خط نوشته شده یا یک پاراگراف ایجاد می شود که در صورت بوجود آمدن پاراگراف در زیر خط اول، خط دوم را با فاصله زیاد می نویسد.برای حل این مشکل از تگ < B R > استفاده می کنیم.
تگ <
P > دارای یک Attribute است:

<
A align = " left /center/right" >

BREAK
<
BR >: این تگ از تگهایی است که پایان ندارد و آن را هر کجا که قرار دهیم کلمه بعدی را در یک خط پائین تر ولی با کمتر می نویسد.

NO BREAK
… < /
NOBR >: اگر بخواهیم در آخر خط شکستگی نداشته باشیم بین دو بخشی که شکسته می شود از این تگ استفاده می کنیم.
مثال:
a2< /NOBR >
a, 2 را هرگز از هم جدا نمی کند.
HEADING
در
HTML دارای شش نوع HEADING هستیم.
<
H1> … < /H1 > بزرگترین
<
H2 > … < /H2 >
.
.
<
H6 > … < /H6 > کوچکترین
خود این تگها خاصیت راست چین و چپ چین و یا وسط چین شدن را هم دارند که برای فعال کردن آن از روش زیر استفاده می کنیم.
مثال: <
H2 align=”center” > vali < /H2 >
HR
تگ <
HR > برای ما تک خط افقی سه بعدی ایجاد می کند و دارای Attributeهای زیر می باشد.
<
HR align="left/center/right" width =”طول خط بر حسب پیکسل یا درصد”
size=”ضخامت خط بر حسب پیکسل”
noshade: با نوشتن این کلمه خط سه بعدی نمی شود .
color=”رنگ خط” >
PRE
در
HTML هر چیزی را که بین تگ < PRE > … < /PRE > به هر صورتی که بنویسیم با همان شکل در صفحه وب نشان می دهد.
مثال:
<
PRE > Vali
Ali
Reza a b cd
< /
PRE >
این توشته ها در صفحه وب به این صورت دیده خواهد شد.
همانطور که می بینید دقیقا همان طور که متن در
HTML، نوشته شده است در صفحه اصلی دیده می شود.
DIV:
برای ما یک بلوک در متن ایجاد می کند.
مثال
style="color:red" > … … < /DIV >
استفاده دیگر برای تعیین
Direction می باشد که سمت نوشتن را از راست به چپ یا چپ به راست می کند.
<
DIV dir="rtl/ltr" > … … < /DIV >
rtl = right to left
ltr = left to right
از
Attributeهای این تگ خاصیت align می باشد:
<
DIV align=”left/center/right” > … … < /DIV >
در قدیم از تگهای دیگری نیز برای ویرایش متن استفاده می کردند که اکنون بیشتر آنها منسوخ شده اند واستفاده ای ندارند.
در زیر به برخی از آنها اشاره می کنیم:
<
e m > … < /e m >: دقیقا کار تگ < I > … [ / i ] را می کند ولی نشان می دهد که از نظر منطقی تاکیدی روی متن می باشد.
<
s trong > … < / s trong >: دقیقا کار تگ < B > … [ / b ] را انجام می دهد.
<
c ite > … < / c ite >: برای نوشتن اسم مقاله یا کتاب ( آنرا italic می کند)
<
c ode > … < / c ode >: برای نوشتن قطعه برنامه از آن استفاده می شود. (با خط Mono Scape )
<
k bd > … < / k bd >: ورودی های برنامه را با این تگ می نوشته اند.(M.S)
<
s amp > … < / s amp >: برای نوشتن مثال از این تگ استفاده می شده.(M.S)
<
v ar > … < / v ar >:متغییرها را Italic می کند.
<
t t> … < / t t >: متن را Mono Scape می کند.( یک نوع Font است.)
<
s trike > … < / s trike >: یک خط وسط متن داخل خود می کشد.

<
S TRIKE > a bc < / S TRIKE >
که نتیجه کار چنین است.
<
b lockquote > … < / b lockquote >:
<
b ig > … < / b ig >: متن که بین آن باشد یک فونت درشتتر می نویسد.
<
s mall > … < / s mall >: متن که بین آن باشد یک فونت کوچکتر می نویسد.
برای درست کردن توان و اندیس دو تگ داریم.
مثال: برای نوشتن از دو تگ زیر استفاده می کنیم.

a < S UB > 1 < / S UB >
a < S UP > 20 < / S UP >

… < /
blink >: این تگ فقط در NetScape کار می کند. متن یا عکس که داخل این تگ قرار می گیرد در صفحه چشمک می زند.

 

تا بعد ... در پناه حق

ساخت درایو مجازی بدون نرم افزار

با سلام .

 

 

هنگامی که صحبت از درایو مجازی می شود، ذهن بسیاری از کاربران به سمت نرم افزارهای خاصی می رود که قابلیت ساخت یک درایو مجازی را دارند. اما در حقیقت نیازی به تهیه و نصب این چنین نرم افزارهایی نیست. کمی صبر و حوصله و بی تردید دقت، می تواند یاورشما در ایجاد این چنین درایوی در محیط ویندوز باشد. شاید نتوان قابلیت های ویژه ایی که سری نرم افزارهای فوق در ساخت درایو مجازی بکار می برند را ایجاد کرد، اما ساخت یک درایو مجازی آن هم بدون نرم افزار، خالی از جذابیت نخواهد بود.

قبل از شروع عملیات لازم است ذکر کنم ایجاد چنین درایوهایی هیچ ربطی به پارتیشن بندی هارد دیسک ندارد و سلامت سیستم عامل شما را به خطر نخواهد انداخت. بنابراین نگران از دست رفتن اطلاعات خود نباشید. ضمنا اگر خوشتان نیامد راهی برای از بین بردن درایو مجازی وجود دارد. تا انتهای این مقاله با ما باشید.

برای ساخت درایو مجازی در این آموزش از فایل های خود ویندوز کمک می گیریم. اینبار به سراغ فایل اجرایی Subst.exe می رویم. این فایل در پوشه system32 که در پوشه windows قرار گرفته موجود است. این فایل به همراه سیستم عامل داس ارائه شده و اجرای آن در حالت اولیه کار هیچ عکس العملی نشان نخواهد داد. کلمه Subst برگرفته از کلمه Substitution به معنای جایگزینی و علی البدلی است و در حقیقت برای جانشین کرد یک دایرکتوری به یک درایو بکار می رود.

به این معنی که با اجرای این دستور می توانید محتویات یک فولدر خاص را به یک درایو تبدیل کنید و آن را در My Computer نشان دهید. گاهی اوقات گشتن به دنبال پوشه ایی در میان انبوه فایل ها و فولدرهای در یک درایو خاص وقت گیر است. این کار می تواند این امر را تسهیل بخشد.

مسلما عملیاتی مانند کپی و کات فایل ها یا حتی نصب برنامه ها در درایو هایی که به این روش ایجاد می شوند مقدور خواهد بود اما در مورد عملیات سیستمی مانند فرمت یا اسکن دیسک امکان پذیر نیست. حال چگونه از این Subst استفاده کنیم؟

به Run یا Command Prompt ویندوز وارد شوید ( توضیح: Run در خود منوی استارت ویندوز موجود است و همچنین برای ورود به Command Prompt در فیلد Run کلمه cmd را تایپ و اینتر کنید ) حال باید دستوری مطابق شکل زیر تایپ کنید (شکل کلی فرمان):

Subst NewDriveName: Folder Direction

فکر نکنم نیاز به توضیح چندانی باشه NewDriveName نام درایو جدیدی که قصد دارید ایجاد کنید. دقت کنید که این نام مشابه نام درایوهای موجود نباشه و Folder Direction مسیر پوشه ایی که قصد دارید اون رو به صورت درایو مجازی در بیارید. برای نمونه، مثال های زیر درایوهایی با نام K و L ایجاد خواهند کرد. درایو K جایگزینی برای محتویات پوشه C:part و درایو L جایگزینی برای مسیر C: Program FilesAdobe .

Subst K: C:part
Subst L: C: Program FilesAdobe

توجه! مدت دوام این درایو های مجازی بعد از ریستارت سیستم پایان می پذیرد و با یک بار ریستارت سیستم، دیگر این درایوها را نخواهید دید. برای جلوگیری از این امر چندین راه وجود دارد که بعلت کمی فرصت تنها یکی را شرح می دهیم.
در سیستم عامل های Dos و Win9x ساده ترین راه ویرایش فایل Autoexec.bat خواهد بود. این فایل را در درایو C بیابید و خطوط مربوط به Subst را در آن تایپ کنید تا در هر بار ریستارت سیستم به تبع آن Subst ایجاد شود. در سیستم عامل های xp و 2000 بهترین و راحترین کار این است که یک فایل اجرایی با پسوند .bat یا همان BatchFile ایجاد کنیم و خود فایل یا Shortcut آنرا در استارتاپ سیستم قرار دهیم. یا می توانیم مسیر را در رجیستری ایجاد کنیم.

حال چگونه فایل اجرایی یا همان BatchFile را ایجاد کنیم. مسیر زیر را برای باز کردن یک صفحه notepad طی کنید:

Start All ProgramsAccessories otepad

از منوی فایل Save as را انتخاب و در مسیری دلخواه فایل را با پسوند bat ذخیره کنید. حال به سراغ فایلی که ایجاد کرده اید بروید. بر روی آن راست کلیک و Edit را برگزینید و دستورات مربوط به Subst را در آن تایپ و فایل را ذخیره کنید. حال نوبت به مسیردهی این فایل در رجیستری می رسد. به رجیستری وارد شوید( در فیلد Run کلمه Regedit را تایپ کنید). مسیر زیر را طی کنید:

HKEY_CURRENT_USERSOFTWARE
MicrosoftWindowsCurrent VersionRun

حال در بخش سمت راست محیط رجیستری راست کلیک کرده و پس از انتخاب گزینه New گزینه String Value را انتخاب سپس یک نام به ارزش ایجاد شده داده و با دابل کلیک بر روی آن در قسمت Value Date آدرس BatchFile را که در مرحله قبل ایجاد کرده اید، وارد کنید. بر روی ok کلیک و از رجیستری خارج شوید. اگر مراحل را درست طی کرده باشید این بار با ریستارت ویندوز درایوهای مجازی دوباره ایجاد خواهند شد.

حال اگر پشیمان شدید و قصد حذف درایو مجازی را داشتید طبق زیر عمل کنید:
پس از پاک کردن دستورات اضافه شده در فایل Autoexec.bat در سیستم عامل های Dos و Win9x و یا پاک کردن Shortcut یا خود فایل bat از استارتاپ سیستم و یا پاک کردن ارزش رشته در رجیستری برای سیتم عامل های xp و 2000 سیستم را یک بار دیگر ریستارت کنید. اگر هم بخواهید این کار را بدون ریستارت انجام دهید کافیست در Run یا Command Prompt دستور زیر را تایپ کنید:

Subst NewDriveName: /d

که NewDriveName نام درایوی که قصد پاک کردن آن را دارید می باشد.

 

تا بعد ... در پناه حق